و حالا روزهایی دیگر که از خوزستان باز می گردم. روزهای "نوروزی" و شبهای میهنم.شب کارون و سفری که نبود در آن هم سخنی یا بود و سخنیم نبود. در کنار کارون و رنگ همه ی این روزها و این شعر سیاوش کسرایی.
صوت غمگین محبوسی از حجره تنگ:
آه ای آزادي
وطنم قلب من است
قلب من زندانيست.
No comments:
Post a Comment