مطلب در "روز"
در حالی که پارلمان اروپا، با صدور قطعنامه ای از جمهوری اسلامی خواسته است کليه فعاليتهای مرتبط با غنی سازی اورانيوم، از جمله مرحله فراوری اورانيوم در تأسيسات اصفهان را متوقف سازد و گفتگو با دولتهای بريتانيا، فرانسه و آلمان را به منظور رفع نگرانی از فعاليت اتمی خود از سرگيرد و گرنه گفتگوهايی که از دسامبر سال دو هزار و دو ميلادی ميان اتحاديه اروپا و ايران برای دست يافتن به موافقتنامه همکاری و تجارت آغاز شده است بی نتيجه متوقف خواهد شد، تاکنون هیچ تعقییر محسوسی در مواضع نظام اسلامی به چشم نمی آید. پیرو آخرین تحولات در این زمینه به سراغ حمیدرضا حاجی بابایی، عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی رفته ایم. عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس هفتم در گفتگو با "روز" بر ضرورت از سرگیری مذاکرات با اروپایی ها تاکید می کند اما در عین حال با پافشاری کامل بر موضع فعلی حاکمیت، هیچگونه راهکار عملی برای برون شد از بحران فعلی ارائه نمی دهد.در عوض، نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی، صریحا از آمادگی کامل نظام برای "پرداخت هزینه" سخن می گوید. این نماینده جریان راست اسلامی، تصریح می کند که چون مردم ایران "صبور" هستند و آمادگی از سر گذراندن هر نوع "سختی" را دارا ، نظام هم تصمیم گرفته است برای دستیابی به چرخه سوخت اتمی، "هزینه" آن را بپردازد. در حالی که چندی پیش گروهی از اسلامگرایان تندرو در برابر سفارت بریتانیا در تهران تجمع اعتراضی ترتیب داده و خواستار اشغال سفارتخانه و اخراج سفیر بریتانیا از ایران بودند، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس،اقدامات این گروه را تنها به "خود آنها" مربوط می داند. حاجی بابایی از "توطئه های رژیم صهیونیستی" (اسرائیل) می گوید و زمانی که از او می پرسم سرانجام مذاکره مستقیم با ایالات متحده چه خواهد شد،بار دیگر به "نبود دیوار اعتماد" میان دو کشور و نقش "لابیست های صهیونیستی" در این میان اشاره می کند. زمانی که از ضرورت همراهی نظام اسلامی با روند صلح در خاورمیانه با او می گویم،او ضمن تکرار موارد گذشته اعلام آمادگی نظام را برای به رسمیت شناختن و احترام کامل به آنچه "مردم فلسطین" انتخاب می کنند ابراز می دارد،هر چند او در جریان این پروسه به رسمیت شناختن اسرائیل توسط حکومت دینی ایران را "بسیار بعید" عنوان می کند. این گفتگو در پی از نظرتان می گذرد.
*آقای حاجی بابایی، شما قطعنامه اخیر آژانس انرژی اتمی در رابطه با پرونده هسته ای جمهوری اسلامی را چطور ارزیابی می کنید.منظورم بعد کارشناسانه قضیه هست.
همانطور که خودتان مطلعید در واقع پرونده هسته ای جمهوری اسلامی ایران در آزانس مطرح نشد و در یک حرکت تقریبا غیر کارشناسانه،قطعنامه ای صادر شد که خارج از قوانین و مقررات آژانس است.
*از چه نظر خارج از قوانین آژانس هست؟
بندهایی از این قطعنامه،با قوانین آژانس مغایرت دارد.
*گمان می کنید راه مذاکره با اروپا با تحولات فعلی و تعاملی که دولت جدید در قبال پرونده هسته ای با دنیا پیش گرفت، با اطلاعیه اخیر اروپا که خیلی ها آن را یک جور اتمام حجت با جمهوری اسلامی ارزیابی کرده اند،چه چشم اندازی پیدا کرده؟
اولین و آخرین راه ما مذاکره است.مذاکره ای که راهکارهای اعتمادسازی را فراهم کند.ما تمام تلاشمان را برای ادامه مذاکره با کشورهای اروپایی به کار بستیم.اعتمادسازی کردیم و برنامه هایمان را به طور شفاف بیان کردیم.فعالیت هسته ای ما هم یک حرکت بومی است و هیچگونه انحرافی از صلح آمیز بودن آن وجود ندارد.همه بازرسی های آزانس این مساله را نشان می دهند. فشارهای موجود تنها جنبه سیاسی دارد.
*حالا که روند مذاکرات با اروپا ظاهرا متوقف شده
ما همیشه اعلام کردیم که آماده از سر گیری مذاکرات هستیم. مذاکرات را از اول خود اروپایی ها قطع کردند.
*چه تضمینی می دهید برای از سر گیری دوباره مذاکرات؟
ما آماده دادن هر گونه تضمین برای مذاکره هستیم. البته تضمیناتی که با زبان زور نمی توانند ما را به دادن آنها وادار کنند.
*حتی تا آنجا هم حاظر به دادن تضمین لازم هستید که جمهوری اسلامی غنی سازی اورانیوم را به شکل کامل به تعلیق در آورد و روند دستیابی به چرخه سوخت هسته ای را متوقف کند؟
ببینید حرف ما روشن است.ما همه این مذاکرات را برای چرخه سوخت انجام می دهیم.اروپایی ها هم این مساله را خوب می دانند.کشورهای دیگر عضو "ان.پی.تی" هم موظفند به ما کمک کنند. وقتی آنها می گویند "یو .سی. اف" اصفهان و یا آب سنگین اراک متوقف شود و همه کارهای مربوط به فن آوری و حتی فراوری هم متوقف شوند،این مسائل برای ما قابل قبول نیست.
*به هر حال ظاهرا تا به حال اروپایی ها هم از شروط خود و پیشنهاداتی که به جمهوری اسلامی داده اند کوتاه نیامده اند...
اگر اروپایی ها بخواهند بر شروط خود باقی بمانند،جمهوری اسلامی هم آن شروط را قبول نمی کند و این وضعیت همچنان ادامه پیدا می کند.
*از سخنان شما اینطور برداشت می کنم که گویا کمیسیون امنیت ملی مجلس، اصولا نگرانی خاصی نسبت به ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت احساس نمی کند.این درست است؟
ببینید،شورای امنیت تنها یک مترسک است در دست امریکا و اروپا.هیچ دلیل حقوقی و کارشناسی برای ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت وجود ندارد. ما خود را موظف می دانیم از همه راههای دیپلماتیک استفاده کنیم، اگر نخواهند بپذیرند،جمهوری اسلامی، قطعا هزینه دست یابی به جچرخه سوخت را می پردازد. در این صورت ما در رفتار فعلی خود تجدید نظر خواهیم کرد.
*گمان می کنید توده مردم هم آمادگی پرداخت "هزینه" ای که شما از آن می فرمایید را در حال حاظر دارند؟
جمهوری اسلامی به پشتوانه مردم متکی است.مردم ما تحمل سختی و صبر و حوصله را دارند در نهایت اگر پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت ارجاع داده شود،ممکن است برخی تحریم ها علیه ایران وضع شود. ما بیست و هفت سال است که از جانب امریکا تحریم شده ایم.آنها هم عاقلتر از آن هستند که به چنین کاری دست بزنند. خودشان ضرر می کنند.
*شما به "پشتوانه مردمی" حاکمیت اشاره می کنید،نمود این پشتیبانی ها را در کجا می توان یافت؟
در راهپیمایی ها و حساسیت هایی که امروز در کوچه و بازار نسبت به این مساله وجود دارد.
* یعنی می خواهید بگویید پرونده هسته ای مانند یک "پرونده ملی" مورد توجه مردم قرار گرفته؟
از شهرهای بزرگ تا روستاها این مساله به شکل ملی مطرح شده است.
*برای مردم،امروز نان شب و معیشتشان در درجه نخست اهمیت قرار دارد یا مثلا پرونده هسته ای جمهوری اسلامی؟
مردم دستیابی به فن آوری هسته ای را آینده معیشت خود می دانند.آنها این مساله را در ایجاد رشد و توسعه پایدار موثر می دانند.
*در تحولات اخیر، نقش و حضور بریتانیا را تا چه حد پررنگ می بینید؟
کشور انگلستان در تصویب قطعنامه اخیر نقش کلیدی داشت.رفتارهای غیرمسالمت آمیز امریکا از زمان مشروطیت،ملی کردن صنعت نفت، انقلاب اسلامی و... برای ملت ما مشهود است.
*شما برخی اقدامات مانند تجمع اعتراضی هدایت شده ای که چندی پیش توسط عده ای در برابر سفارت بریتانیا برگزار شد را هم در همین راستا ارزیابی می کنید؟
به هر حال در هر کشوری گروههای مختلفی زندگی می کنند و هر کس به نوعی سخن می گوید.
*در جریان فعل و انفعالات اخیر ما شاهد سفر آقای منوچهر متکی به چین هستیم. گمان می کنید در شرایط فعلی، سفر وزیر امور خارجه ایران به پکن تا چه حد می تواند گره گشا باشد؟
دنیا،دنیای رنگارنگی است.باید از رنگهای مختلف استفاده کرد.چین هم یک کشور استراتژیک است که در شورای امنیت سازمان ملل متحد عضو است.
* در فاصله کوتاهی پس از سفر آقای لاریجانی به هند،رای مثبت این کشور را به قطعنامه علیه جمهوری اسلامی شاهد بودیم.حالا، دیپلماسی جمهوری اسلامی در شرایط فعلی، بار دیگر حساب باز کردن روی کشوری مانند چین است؟
در قواعد سیاسی باید روی همه کس حساب باز کرد و نکرد.نمی شود با حافظه کار کرد!
No comments:
Post a Comment