"روز" - راس ساعت 12 روز 25 مهرماه 1384_ روز جهاني مبارزه با فقر _ تعداد زيادي از زنان دگراندیش ایرانی که خواستار اعلام همبستگي خود با زنان اقصي نقاط گیتی بودند در مخالفت با فقر و خشونت عليه زنان ، در ميدان انقلاب تهران گرد هم آمدند.
اين گردهمايي علي رغم حضور نيروي انتظامي و تعدادي لباس شخصي طبق قرار قبلي تا ساعت 1 بعد از ظهر ادامه یافت و در اين ساعت به کار خود خاتمه داد.
*همبستگی،عدالت*
یکی از زنان شرکت کننده در تجمع میدان انقلاب،آغاز گردهمایی را اینگونه روایت می کند،«روبروي سينما بهمن جمع مي شويم. اينجا فضاي خوبي حاکم است. مي دانيم لااقل آنهايي که در اين جمع هستند مثل همه ي آنهايي که قرار است امروز _ 17 اکتبر _ به وقت محلي در ساعت 12 ظهر در خيابان ها گرد هم آيند، به خشونت عليه زنان و فقر تحميل شده به آنان واقف و معترضند.
روي برگه هاي مختلفي که در دست زنان است جملات زير ديده مي شوند:
_ امروز، روز جهاني مبارزه با فقر است. ما زنان هر گونه خشونت را که زاييده ي فقر است محکوم مي کنيم.
_ زنان و کودکان بيشترين آسيب را از فقر مي بينند.
...» جلوه جواهری دانشجوی جوانی که در این تجمع شرکت کرده است در گفتگو با "روز" منشاءبرگزاری چنین تجمعی را در هشت مارس سال گذشته عنوان می کند.او به راهپیمایی اشاره می کند که توسط بخش بزرگی از جنبش جهانی زنان از کشور کانادا آغاز شد برای اعلام همبستگی با زنان در سراسر گیتی. او ماحصل برگزاری مراسم میدان انقلاب را "محکوم کردن خشونت و تبعیض علیه زنان" عنوان می کند. در پیوند با چنین حرکاتی بوده که زنان حاظر در راهپیمایی کانادا پس از ورودبه چند کشور مختلف، قصد ادامه راهپیمایی خود و ورود به ایران را داشتند که به دلیل مختصات خاص سیاسی ایران،موفق به انجام چنین اقدامی نمی شوند. قرار در تاریخ هفدهم اکتبر، کشور فقیر بورکینافاسو گذاشته می شود.کشوری که در شاخص های رشد در پایین ترین مرتبه جهانی قرار گرفته است. در بورکينافاسو
زنان از گوشه و كنار جهان براي استقبال از كاروان منشور در شهر اوگادوگو گرد مي‌آيند. روز پيش از آن مراسم استقبال رسمي منشور برگزار مي‌شود و در ظهر روز 17 اكتبر زنان در خيابان‌هاي شهر به راه مي‌افتند تا مراسم پاياني اين حركت را در محلي كه قرار است به نام “ميدان صلح“ نام‌گذاري شود برگزار كنند. و منشور نيز به يكي از مقامات دولتي بوركينافاسو ارائه شده است.
همزمان با این اقدامات جهانی، جنبش زنان ایران نیز بی کار ننشسته و با تهیه بروشورهایی در این رابطه و پخش این بروشورها در شهرهای مختلف کشور نقش خود را در این اعلام همبستگی جهانی ایفا می کند..یکی از فعالین زن شرکت کننده در مراسم مذکور،در گفتگو با "روز" تعداد تجمع کنندگان میدان انقلاب را حدود دویست نفر عنوان می کند. چیزی که در مقایسه با تجمع بزرگ زنان در مقابل دانشگاه تهران که با اعلام حمایت بخش بزرگی از فعالین سیاسی،دانشجویی و کارگری به چندین هزار نفر رسیده بود،چندان نمودی پیدا نمی کند. شعارهای اصلی که در تجمع اخیر زنان در میدان انقلاب بارها تکرار شده است،"همبستگی،عدالت"،"زنان،قربانیان اصلی کار نیمه وقت" و... بوده است. در تجمع اخیر تعداد زیادی از نیروهای انتظامی و امنیتی حضور داشته اند اما برنامه بدون هیچگونه درگیری خاصی به پایان می رسد.
در بين جمعيت بروشوري توزيع شده است که در آن به توضيح منشور جهاني زنان براي حقوق بشر که بر پايه ي پنج اصل برابري _ آزادي _ عدالت_ همبستگي و صلح است، پرداخته و خواسته هاي زنان را درباره ي مبارزه با خشونت عليه زنان و فقر آنها توضيح داده است.
در اين بروشور اعلام شده است که سلطه مردسالاري، سرمايه داري جهاني، رشد بنياد گرايي، اشغال کشور ها و جنگ، حکومت هاي گريزان از احترام به حقوق شهروندي، شرکت هاي چند مليتي، نهادهاي قدرتمند مالي بين المللي و سازمان ملل که قادر به برقراري صلح و ثبات در جهان نيست؛ محکوم هستند.
اين بروشور همچنين در بين عابران که در حال عبور از پياده روي ميدان انقلاب بوده اند نیز توزيع شده است.
یکی از شرکت کنندگان در مراسم در سایت "تریبون فمینیستی ایران" می نویسد،« اتومبيل هايي که از خيابان مي گذشتند ، سرعت شان را کم کرده و پلاکارد هاي زنان و جملات نوشته شده بر آنها را نگاه مي کردند. آنهايي هم که پياده مي گذشتند مکث کرده و لااقل مي پرسیدند که چه خبر است . همه با اشتياق به آنها جواب مي دادند و سعي مي کردند آنها را نسبت به اين حرکت جهاني آگاه کنند.
کم کم نيروي انتظامي از راه رسید. تجمع کنندگان در حالي که از بروشورهاي خود به ماموران نيروي انتظامي مي دادند برايشان توضيح دادند که اين تجمع تا ساعت 1 بايد برقرار باشد . نيروي انتظامي تعدادي از رهگذران را که ايستاده اند متفرق کرد و در حالي که بروشورها را در دست داشت گرد محل مي ايستاد. تا ساعت 1 که ديگر با خيال راحت هر چه سريع تر همه را متفرق کند. اگرچه پيش از اعلام آنها هم خود حاضرين راس ساعت 1 ختم گردهمايي را اعلام کرده بودند.
اين گردهمايي علي رغم حضور نيروي انتظامي و تعدادي لباس شخصي طبق قرار قبلي تا ساعت 1 بعد از ظهر ادامه یافت و در اين ساعت به کار خود خاتمه داد.
*همبستگی،عدالت*
یکی از زنان شرکت کننده در تجمع میدان انقلاب،آغاز گردهمایی را اینگونه روایت می کند،«روبروي سينما بهمن جمع مي شويم. اينجا فضاي خوبي حاکم است. مي دانيم لااقل آنهايي که در اين جمع هستند مثل همه ي آنهايي که قرار است امروز _ 17 اکتبر _ به وقت محلي در ساعت 12 ظهر در خيابان ها گرد هم آيند، به خشونت عليه زنان و فقر تحميل شده به آنان واقف و معترضند.
روي برگه هاي مختلفي که در دست زنان است جملات زير ديده مي شوند:
_ امروز، روز جهاني مبارزه با فقر است. ما زنان هر گونه خشونت را که زاييده ي فقر است محکوم مي کنيم.
_ زنان و کودکان بيشترين آسيب را از فقر مي بينند.
...» جلوه جواهری دانشجوی جوانی که در این تجمع شرکت کرده است در گفتگو با "روز" منشاءبرگزاری چنین تجمعی را در هشت مارس سال گذشته عنوان می کند.او به راهپیمایی اشاره می کند که توسط بخش بزرگی از جنبش جهانی زنان از کشور کانادا آغاز شد برای اعلام همبستگی با زنان در سراسر گیتی. او ماحصل برگزاری مراسم میدان انقلاب را "محکوم کردن خشونت و تبعیض علیه زنان" عنوان می کند. در پیوند با چنین حرکاتی بوده که زنان حاظر در راهپیمایی کانادا پس از ورودبه چند کشور مختلف، قصد ادامه راهپیمایی خود و ورود به ایران را داشتند که به دلیل مختصات خاص سیاسی ایران،موفق به انجام چنین اقدامی نمی شوند. قرار در تاریخ هفدهم اکتبر، کشور فقیر بورکینافاسو گذاشته می شود.کشوری که در شاخص های رشد در پایین ترین مرتبه جهانی قرار گرفته است. در بورکينافاسو
زنان از گوشه و كنار جهان براي استقبال از كاروان منشور در شهر اوگادوگو گرد مي‌آيند. روز پيش از آن مراسم استقبال رسمي منشور برگزار مي‌شود و در ظهر روز 17 اكتبر زنان در خيابان‌هاي شهر به راه مي‌افتند تا مراسم پاياني اين حركت را در محلي كه قرار است به نام “ميدان صلح“ نام‌گذاري شود برگزار كنند. و منشور نيز به يكي از مقامات دولتي بوركينافاسو ارائه شده است.
همزمان با این اقدامات جهانی، جنبش زنان ایران نیز بی کار ننشسته و با تهیه بروشورهایی در این رابطه و پخش این بروشورها در شهرهای مختلف کشور نقش خود را در این اعلام همبستگی جهانی ایفا می کند..یکی از فعالین زن شرکت کننده در مراسم مذکور،در گفتگو با "روز" تعداد تجمع کنندگان میدان انقلاب را حدود دویست نفر عنوان می کند. چیزی که در مقایسه با تجمع بزرگ زنان در مقابل دانشگاه تهران که با اعلام حمایت بخش بزرگی از فعالین سیاسی،دانشجویی و کارگری به چندین هزار نفر رسیده بود،چندان نمودی پیدا نمی کند. شعارهای اصلی که در تجمع اخیر زنان در میدان انقلاب بارها تکرار شده است،"همبستگی،عدالت"،"زنان،قربانیان اصلی کار نیمه وقت" و... بوده است. در تجمع اخیر تعداد زیادی از نیروهای انتظامی و امنیتی حضور داشته اند اما برنامه بدون هیچگونه درگیری خاصی به پایان می رسد.
در بين جمعيت بروشوري توزيع شده است که در آن به توضيح منشور جهاني زنان براي حقوق بشر که بر پايه ي پنج اصل برابري _ آزادي _ عدالت_ همبستگي و صلح است، پرداخته و خواسته هاي زنان را درباره ي مبارزه با خشونت عليه زنان و فقر آنها توضيح داده است.
در اين بروشور اعلام شده است که سلطه مردسالاري، سرمايه داري جهاني، رشد بنياد گرايي، اشغال کشور ها و جنگ، حکومت هاي گريزان از احترام به حقوق شهروندي، شرکت هاي چند مليتي، نهادهاي قدرتمند مالي بين المللي و سازمان ملل که قادر به برقراري صلح و ثبات در جهان نيست؛ محکوم هستند.
اين بروشور همچنين در بين عابران که در حال عبور از پياده روي ميدان انقلاب بوده اند نیز توزيع شده است.
یکی از شرکت کنندگان در مراسم در سایت "تریبون فمینیستی ایران" می نویسد،« اتومبيل هايي که از خيابان مي گذشتند ، سرعت شان را کم کرده و پلاکارد هاي زنان و جملات نوشته شده بر آنها را نگاه مي کردند. آنهايي هم که پياده مي گذشتند مکث کرده و لااقل مي پرسیدند که چه خبر است . همه با اشتياق به آنها جواب مي دادند و سعي مي کردند آنها را نسبت به اين حرکت جهاني آگاه کنند.
کم کم نيروي انتظامي از راه رسید. تجمع کنندگان در حالي که از بروشورهاي خود به ماموران نيروي انتظامي مي دادند برايشان توضيح دادند که اين تجمع تا ساعت 1 بايد برقرار باشد . نيروي انتظامي تعدادي از رهگذران را که ايستاده اند متفرق کرد و در حالي که بروشورها را در دست داشت گرد محل مي ايستاد. تا ساعت 1 که ديگر با خيال راحت هر چه سريع تر همه را متفرق کند. اگرچه پيش از اعلام آنها هم خود حاضرين راس ساعت 1 ختم گردهمايي را اعلام کرده بودند.
*خواسته های زنان*
خواسته های زنان شرکت کننده در تجمع اخیر بر مفاد زير متمرکز شده است:
_ پيوستن به کنوانسيون رفع انواع تبعيض عليه زنان و پيمان منع شکنجه و اجراي بي قيد و شرط مفاد اين پيمان ها
_ برابر شمردن زنان و مردان در برخورداري از تمامي حقوق اجتماعي و مدني فارغ از قوميت، مذهب، عقيده و طبقه ي اجتماعي
_ رفع تبعيض از حقوق نا برابر زنان در کليه قوانين موضوعه
_ رفع تبعيض جنسيتي در ساختار قدرت و تصميم گيري
_ لغو قراردادهاي ظالمانه ي استخدام موقت کارگران، کارمندان، پرستاران، معلمان و ...
_ تخصيص اعتبار براي رسيدگي به وضعيت هزاران زن سرپرست خانوار
*حرکت بر اساس "حداقل های مشترک"*
در حالی که حکومت دینی ایران می رود تا بیست و هفتمین سال استقرار خود را نیز پس پشت بگذارد،بخش بزرگی از زنان ایرانی خصوصا طیف لائیک و غیر دین باور جنبش زنان که تاریخی بیش از نیم قرنی از تکاپو را بر دوش می کشند همچنان هیچگونه سهمی در معادلات جاری قدرت بازی نمی کنند. یکی از فعالین فمینیست ایرانی از ستم مضاعفی می گوید که در طول بیش بیست و هفت سال بر این طیف از زنان،خصوصا دگراندیشان فمینیست مارکسیست رفته است. او مبدا انقباض سیاسی در نظام اسلامی را حمله خشونت آمیز به تظاهرات زنان در هشت مارس سال 57 و متعاقب آن به آتش کشیدن محله بدنام "قلعه" توسط گروهی از مذهبیون تندرو عنوان می کند که طی آن دهها زن بی پناه روسپی در میان شعله های آتش زنده،زنده سوختند. فاطمه راکعی،رئیس کمیسون زنان جبهه مشارکت در این زمینه که در طول همه این سالها، فشارها بر زنان لائیک بیشتر بوده با طیف غیر دین باور موافق است اما تصریح میکند که امروز حداقل ها و نقاط اشتراکی بین هر دو طیف موجود جنبش زنان وجود دارد که بر اساس آنها می توان به جنگ تبعیضات رفت. « اگر زنان نخبه و روشنفکر ما به کل مساله زنان در کشور نگاهی عمیق،جدی و همدلانه نداشته باشند و در جمع های گسسته و پراکنده خواسته های خود را مطرح کنند،این صدا به جایی نمی رسد. من معتقدم که باید همه نیروها به یکدیگر بپیوندند.» این نماینده پیشین مجلس و عضو فراکسیون زنان مجلس ششم تاکید می کند،پیوستن به "کنوانسیون منع تبعیض علیه زنان" می تواند به عنوان یک خواسته مشترک در دستور کار فعالین اجتماعی قرار بگیرد. او مساله "دیه"،"شهادت زنان"،تبعیضاتی که در زمینه "اشتغال" و "استخدام" زنان در قوانین جزایی نظام اسلامی وجود دارد را از دیگر محورهای شروع حرکت عنوان می کند.« جریان پیروز این انتخابات نشان داده است که دیدگاههای متفاوت با دیدگاه خود را بر نمی تابد. آنها وقتی با زنان دین باوری که دنبال آزادی هستند اینگونه رفتار می کنند دیگر مشخص است با زنان لائیک چه برخوردی خواهند داشت...» راکعی در مورد قانون"حجاب اجباری" که در سال پنجاه و هشت توسط جمهوری اسلامی در کشور وضع شد،معتقد است که هر فردی باید آزاد باشد تا نوع زندگی و پوشش خود را ،عاقلانه ،آگاهانه و از روی اختیار برگزیند.«"حجاب اجباری"،ارزش معنوی خود را آنگونه که مورد نظر ادیان است ندارد. "حجاب اجباری" باعث شده کسانی که به هر دلیلی به این مساله باور ندارند،با اکراه آن را رعایت کنند. آنها هم برای دهن کجی به نظام از این ابزار استفاده می کنند. برخی از زنان به کسانی که از روی باور و نه اجبار حجاب اسلامی استفاده می کنند،دهن کجی می کنند...» زنان ایرانی در حالی تکاپوی جدی خود را برای احقاق حقوق اولیه شان شدت بخشیده اند که جنبش فمینیستی جهان با خواسته هایی به مراتب گسترده تر، کارزاری همه جانبه علیه لغو همه گونه تبعیض جنسیتی ،فرهنگی و اقتصادی را در سراسر جهان آغاز کرده است.
No comments:
Post a Comment